Visita aos muíños da Barosa

O xoves pasado fixemos unha visita (¡por fin!) guiada aos muíños da Barosa.

Están situados ao longo do río do mesmo nome no concello de Barro.

O río forma unha fermosa fervenza por onde "penduran" unha serie de vellos muíños, algúns deles rehabilitados como locais de hostelería e turismo.

 Tod*s xunt*s facendo cordada.

  



Alí organizámonos en quendas para facer visitas as distintas zonas do parque e dependencias do muíño.

Deste xeito, guiados por Jorge e o seu compañeiro, puidemos ver en movemento a pedra de moer, o rodicio co que moen os grans de trigo, de millo ou centeo.

 A carón da lareira

Para así o facer, antes debullamos unhas mazorcas de millo que había nunha mesa da entrada até deixarlles apenas o carozo. Comprobamos o apañados que son algúns compañeiros nestas manobras e o gusto que lle colleron ao debullado.
 

 Lidia foi a encargada de poñer en marcha a moa.

Por suposto amasamos, fixemos tortas, bolos e, os/as máis habilidoso/as, "pizzas de millo".

Tamén observamos o forno de pedra onde coce-los bolos de masa para se transformaren en bolos de pan.
 

Subimos a outro muíño que había río arriba e máis outros se nos deixaran, pero o camiño facíase estreito, empinado e perigoso polas condicións metereolóxicas dos últimos días.

Un gran  equipo.

Os técnicos do debullado.

 Quen vai ao muíño volve enfariñado.

 

Despois de merendar zume de froitas, chocolate quente e galletas, demos un pequeno paseo até un parque de prado verde ao pé da aldea de Maquieira onde corrimos, xogamos e tamén descansamos.
Para alí chegar, atravesamos dúas fermosas pontes de madeira que cruzaban o río na súa parte máis mansiña.
 

De volta ao muíño, os nosos anfitrións tíñannos preparados uns bolos de pan máxico para que cada un/unha de nós debagáralle frangullas para guindarlle á troita "Pinta" que nadaba no río. Así fixémolo pois, se así o fas, pódeslle pedir un desexo e ... a ver se se cumple.

 

• Voltamos para o cole con cadanseu boliño de pan, aínda que algúns desapareceran misteriosamente polo camiño ...