O xoves pasado fixemos unha visita (¡por
fin!) guiada aos muíños da Barosa.
Están
situados ao longo do río do mesmo nome no concello de Barro.O río forma unha fermosa fervenza por onde "penduran" unha serie de vellos muíños, algúns deles rehabilitados como locais de hostelería e turismo.
Tod*s xunt*s facendo cordada.
Alí organizámonos en
quendas para facer visitas as distintas zonas do parque e dependencias do
muíño.
Deste xeito, guiados por Jorge e o seu compañeiro, puidemos ver en movemento a pedra de moer, o rodicio co que moen os grans de trigo, de millo ou centeo.
A carón da lareira
Para así o facer, antes
debullamos unhas mazorcas de millo que había nunha mesa da entrada até deixarlles apenas o carozo. Comprobamos o apañados que son
algúns compañeiros nestas manobras e o gusto que lle colleron ao debullado.
Lidia foi a encargada de poñer en marcha a moa.
Por suposto amasamos, fixemos
tortas, bolos e, os/as máis habilidoso/as, "pizzas de millo".
Tamén observamos o forno de
pedra onde coce-los bolos de masa para se transformaren en bolos de pan.
Subimos a outro muíño que había
río arriba e máis outros se nos deixaran, pero o camiño facíase estreito,
empinado e perigoso polas condicións metereolóxicas dos últimos días.
Un gran equipo.
Os técnicos do debullado.
Quen vai ao muíño volve enfariñado.
Despois de merendar zume de
froitas, chocolate quente e galletas, demos un pequeno paseo até un parque de
prado verde ao pé da aldea de Maquieira onde corrimos, xogamos e tamén
descansamos.
Para alí chegar, atravesamos dúas fermosas pontes de madeira que cruzaban o río na súa parte máis mansiña.
Para alí chegar, atravesamos dúas fermosas pontes de madeira que cruzaban o río na súa parte máis mansiña.
De volta ao muíño, os nosos anfitrións tíñannos preparados uns bolos de pan máxico para que cada un/unha de nós debagáralle frangullas para guindarlle á troita "Pinta" que nadaba no río. Así fixémolo pois, se así o fas, pódeslle pedir un desexo e ... a ver se se cumple.
- Voltamos para o cole con cadanseu boliño de pan, aínda que algúns desapareceran misteriosamente polo camiño ...
